Diagnostyka dysplazji stawu biodrowego u młodych psów

Schorzenie ortopedyczne, takie jak dysplazja stawu biodrowego (HD) to najczęściej spotykana choroba u psów. Polega na niedopasowaniu panewki kości miednicznej do głowy kości udowej. Schorzenie to wraz z wiekiem powoduje stany zapalne oraz zwyrodnienia, a co za tym idzie, towarzyszący silny ból. Stan ten jest nieodwracalny. Rasy predysponowane genetycznie to m.in. labrador. golden retriever, owczarek niemiecki, berneński pies pasterski itd., czyli przede wszystkim psy ras dużych. W takim przypadku ważna jest profilaktyka już od wczesnego etapu szczenięcego. Do czynników środowiskowych należą: nieprawidłowe żywienie (zbyt obfite i kaloryczne, przekarmienia i otyłości); zbyt szybki wzrost czy zbyt intensywny trening. Ważne jest nie przekarmianie szczeniaka oraz utrzymanie prawidłowej masy ciała, która nie będzie dodatkowo obciążać stawów. Można podawać suplementy z glukozaminą i chondroityną w składzie, które wpływają pozytywnie na rozwój chrząstki stawowej. Powinniśmy obserwować psa. Istotna jest wczesna diagnostyka. Jeśli pies posiada predyspozycje lub podejrzewamy u niego wczesne objawy warto wykonać zdjęcie RTG w celu potwierdzenia. Metodą diagnostyczną sprawdzającą się równie dobrze jest diagnostyka termograficzna, dzięki której jesteśmy w stanie wykryć  stan zapalny oraz rozwój choroby we wczesnym jej etapie.

Badanie radiologiczne w kierunku dysplazji (HD) jest badaniem obowiązkowym w hodowli psów rasowych :

Grupa I FCI:

-      BOUVIER DES FLANDRES

-      OWCZAREK FRANCUSKI BEAUCERON

-      OWCZAREK FRANCUSKI BRIARD

-      OWCZAREK NIEMIECKI

-      OWCZAREK PODHALAŃSKI

-      OWCZAREK POŁUDNIOWOROSYJSKI JUŻAK

-      OWCZAREK STAROANGIELSKI BOBTAIL

-     OWCZAREK SZKOCKI (DŁUGOWŁOSY, KRÓTKOWŁOSY)

 -   POLSKI OWCZAREK NIZINNY

Grupa II FCI:

-      BERNARDYN (KRÓTKOWŁOSY, DŁUGOWŁOSY)

-      BERNEŃSKI PIES PASTERSKI

-      BOKSER

-      DOBERMAN

-      HOVAWART

-      MASTINO NAPOLETANO

-      NOWOFUNDLAND

-      OWCZAREK KAUKASKI

-      OWCZAREK ŚRODKOWOAZJATYCKI

-      PIES Z MAJORKI (CA DE BOU) ;

-      ROTTWEILER

-      SZNAUCER OLBRZYM (CZARNY, PIEPRZ I SÓL)

Grupa VI FCI:

-      POSOKOWIEC HANOWERSKI

Diagnostyka dysplazji stawu biodrowego głownie opiera się na metodzie Risera, czyli ocenie dopasowania i ustawienia główki k.udowej w panewce k.biodrowej. Świadczy to o jej dostatecznej głębokości.

Na podstawie badania RTG w ocenie stawu obecnie w Polsce wyróżniamy 5 klas, opisujących różne stopnie dysplazji biodrowej:

A- staw normalny- wolny od dysplazji

B- staw prawie normalny- wolny od dysplazji

C- dysplazja nieznaczna (lekka)

D- dysplazja średnia

E- dysplazja ciężka

Objawy dysplazji:

Pierwsze objawy mogą pojawić się między 4 a 9 miesiącem życia psa. Należą do nich:

- kulawizna

- trudności w stawaniu

- zmiana w sposobie biegania

- chwiejny chód

- niechęć do poruszania się

- problemy z wchodzeniem po schodach

- problemy ze wskakiwaniem (np. na kanapę)

U młodych zwierząt objawy mają najczęściej charakter ostry, wynikający z niedostatecznego kontaktu głowy kości udowej z panewką kości miednicznej, natomiast u starszych osobników dysplazja ma charakter przewlekły, wynikający z wtórnych zmian zwyrodnieniowych.